Tu pourras voir le secret de la coupe de Djamshid dès lors que tu pourras faire, de la poussière au seuil de la taverne, le khôl de tes yeux

 

« Ne reste pas sans vin ni ménestrel », car sous la voûte de firmament, tu pourras par cette cantilène expulser de ton cœur le chagrin.

 

La fleur de ton désir se dévoilera au temps, où tu pourras être à son service comme ferait la brise de l’aube

 

Mendier à la porte de la taverne est un élixir de rare  valeur :si tu accomplis cette œuvre , tu pourras transmuer la poussière en or

 

Avance d’un pas vers l’étape de l’amour, où tu réaliseras bien des profits si tu peux faire ce voyage

 

Toi qui ne sors pas de la demeure de la nature, comment pourras-tu passer par le quartier où est la voie  sprituelle ?

 

La beauté du Compagnon  n’a ni voile ni écran, mais fais retomber la poussière du chemin et tu pourras la voir.

 

Crois-moi, le moyen  de goûter à la Présence divine et de tout mettre en ordre, tu pourras la trouver grâce  à la générosité débordante des experts du regard

 

Mais toi, puisque tu veux atteindre la lèvre de l’Aimé et la coupe de vin, ne désire pas de pouvoir faire autre chose

 

Mon cœur, si tu obtiens quelque expérience de la lumière de l’exercice ascétique, tu pourras en souriant renoncer à ta tête comme fait la chandelle

 

Hâfez, si tu écoutes ce royal conseil, tu  pourras voyager sur la voie royale de Vérité

 

Hâfez

Hafez est le poète majeur de la poésie lyrique Persane. Il vécut au quatorzième siècle à Chiraz

 

Extrait du livre  « Divan Hafez de Chiraz »  traduit par Charles-Henri  de Fouchécour

به سر جام جم آن گه نظر توانی کرد

که خاک میکده کحل بصر توانی کرد

مباش بی می و مطرب که زیر طاق سپهر

بدین ترانه غم از دل به در توانی کرد

گل مراد تو آن گه نقاب بگشاید

که خدمتش چو نسیم سحر توانی کرد

گد ایی در میخانه طرفه اکسیریست

گر این عمل بکنی خاک زر توانی کرد

به عزم مرحله عشق پیش نه قدمی

که سودها کنی ار این سفر توانی کرد

تو کز سرای طبیعت نمی‌روی بیرون

کجا به کوی طریقت گذر توانی کرد

جمال یار ندارد نقاب و پرده ولی

غبار ره بنشان تا نظر توانی کرد

بیا که چاره ذوق حضور و نظم امور

به فیض بخشش اهل نظر توانی کرد

و لی تو تا لب معشوق و جام می خواهی

طمع مدار که کار دگر توانی کرد

دلا ز نور هدایت گر آگهی یابی

چو شمع خنده زنان ترک سر توانی کرد

گر این نصیحت شاهانه بشنوی حافظ

به شاهراه حقیقت گذر توانی کرد